مقایسه تأثیر کلومیفن و لتروزول در القای تخمک گذاری در زنان مبتلا به سندرم پلی‎کیستیک تخمدان

زمینه: از علل شایع ناباروری عدم تخمک گذاری است که جهت درمان آن داروهای متفاوت با روش های متنوعی تجویز می گردد. کلومیفن سیترات (کلومید) و لتروزول از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری هستند. در این مطالعه اثر کلومید و لتروزول با روش افزایش دوز پلکانی در درمان ناباروری مورد مقایسه قرار گرفته است. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی 200 بیمار مبتلا به نازایی به دلیل عدم تخمک گذاری مراجعه کننده به کلینیک ابوالفضل بوشهر طی سال های 1389-1386 پس از اخذ رضایت نامه کتبی انتخاب شدند. برای این افراد از روز سوم قاعدگی به مدت 5 روز قرص لتروزول یا کلومید به صورت 1،2 و 3 قرص بر اساس پروتکل افزایشی تجویز گردید. تخمک گذاری و ضخامت اندومتر در روز 14-13 قاعدگی با سونوگرافی و وجود حاملگی با تست خون حاملگی (ßhcg)تأیید شد. یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک و باروری در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری نداشتند (05/0p>). بین دو گروه تفاوت معنی‎داری از نظر تولید فولیکول (9/0=p)، میزان حاملگی (به ترتیب 54/14 درصد و 26/12 درصد در گروه گیرنده کلومید و گیرنده لتروزول، 19/0=p)، سقط و بروز عوارض وجود نداشت (05/0p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که میزان موفقیت کلومید و لتروزول در درمان ناباروری ناشی از عدم تخمک گذاری مشابه بوده و هر دو به یک میزان می توانند باعث افزایش تخمک گذاری و حاملگی گردند. به عبارت دیگر این دو دارو در برتری نسبت به هم ندارند و می‎توانند با توجه به تحمل بیمار، هزینه و عوارض دارویی انتخاب شوند.